10 weetjes over de Filipijnen

De Filipijnen is een prachtig land met heel wat voordelen – en nadelen, nergens is perfect!

Ik woon hier nu al meer dan zes jaar, en het bevalt me nog altijd uitstekend.

Vandaag geef ik je tien interessante weetjes over de Filipijnen.

1. Filipino’s wijzen met hun lippen

Als wij in het Westen naar ergens of naar iemand wijzen, dan gebruiken we wellicht onze handen en vingers.

In de Filipijnen wordt dat soms als onbeschoft beschouwd, zeker als je naar een persoon wijst.

In de plaats daarvan gebruiken tuiten ze hun lippen in de gewenste richting.

Als je dit voor het eerst ziet, komt dat nogal vreemd over, maar ik merkte dat ik na een aantal jaren dit ook gewoon begon te doen.

En ja, wegens COVID is dit nu een probleem geworden!

Ik heb gemerkt dat er nu een trend is om gewoon met je hoofd in een bepaalde richting te wijzen.

2. Veel Filipino’s kunnen niet zwemmen

De Filipijnen zijn een groep van meer dan 7000 eilanden.

Daarnaast zijn er ook nog duizenden rivieren in het land.

Om het even welke Filipino je tegenkomt, de kans is dus groot dat hij of zij is opgegroeid in de buurt van water – veel water.

Je zou dus denken dat dit een natie van professionele zwemmers is, die met hun blote handen gaan vissen en als otters door de zee en rivieren zwemmen, maar niets is minder waard.

De meerderheid van de Filipino’s kan gewoonweg niet zwemmen.

At all, totaal niet.

Ze zijn bang in water dat dieper is dan anderhalve meter, en dragen vaak gewoon hun kleren als ze in een zwembad of iets dergelijks gaan.

Een bizarre situatie, en wellicht kan dit verklaard worden door het feit dat ze dit niet leren op school.

In mijn geval ging ik in België in de middelbare school om de twee weken naar een zwembad, waar we zwemles kregen.

Hier is dat – for some reason, wellicht is er geen geld of interesse voor – niet het geval, en ouders leren het hun kinderen ook niet, omdat ze het zelf niet kunnen.

Een zwemleraar inhuren kost geld, en dus blijft het patroon van niet kunnen zwemmen zich gewoon herhalen.

3. Scheiden bestaat niet in de Filipijnen

Ik heb het al een aantal keer laten vallen, maar ik zou je absoluut afraden om ooit te trouwen in de Filipijnen.

Zoek een vriendin, zoek er twintig, dertig, heb seks met veel vrouwen, ga je gang … maar trouw niet.

De redenen daarvoor gaan verder dan puur gebaseerd op de Filipijnen, maar het is hier nog een pak erger omdat scheiden niet bestaat.

Als je je partner beu bent, of vice versa, en je wil niet meer in een officiële relatie zitten, dan kan je alleen maar een “Annulment” aanvragen, een annulatie, en hopen dat de rechter je dit toelaat.

Wat een vreselijk concept!

En belachelijk … “annulment” is hetzelfde als een scheiding op alle praktische vlakken, maar omdat dit zo’n religious land is, en Jezus tegen scheiding was (of iets dergelijks), volgen ze dat, en geven ze het gewoon een andere naam.

Een beetje vergelijkbaar met vrouwen die maagd willen blijven voor hun huwelijk, maar wel anale en orale seks hebben met jan en allemaal – wat vaak voorkomt in moslimlanden, maar helaas ook in de Filipijnen. Enfin, “helaas” …

4. Overspel is illegaal

Om even verder te gaan op het vorige thema: overspel is erg illegaal hier, en als je getrouwd bent en je overspel wordt bewezen, staat er je een en ander te wachten.

Er is trouwens een verschil tussen een vrouw die ontrouw is, en een man die hetzelfde doet.

Het ene heet “adultery” en het andere “concubinage”, en beide vallen onder “misdaden tegen de kuisheid”.

Ja, echt, in de 21ste eeuw.

Adultery is dus een misdaad die door een vrouw en haar minnaar wordt begaan, en als de man kan bewijzen dat de vrouw seks had met een andere man, is de vrouw schuldig.

Ze kunnen hiervoor tot 6 jaar in de gevangenis worden gegooid.

Concubinage is een misdaad begaan door een man en zijn minnares, MAAR, de vrouw moet wel kunnen bewijzen dat de man seks heeft gehad in hun gemeenschappelijke huis, of seks heeft gehad onder “schandalige omstandigheden” of met zijn minnares heeft samengewoond.

De straf hiervoor is maximaal 4 jaar en 1 dagen (…?) voor de man, maar de minnares zal slechts worden “verbannen”.

Ik verzin het niet, dat staat in de wet.

Mijn advies: neuk geen getrouwde vrouwen, het risico is gewoon te groot.

5. Je lot ligt in handen van 1 persoon

Als je beschuldigd wordt van een serieuze misdaad in de Filipijnen, zal je lot worden bepaald door 1 rechter.

Er is geen jurysysteem, geen 12 (hopelijk) sympathieke burgers die moeten stemmen over jouw (on)schuld.

Alleen maar 1 kerel, die misschien een slechte dag kan hebben, of een racist is, of smeergeld heeft aangenomen van de aanklager.

6. Openbare politieke uitingen zijn uit den boze

De Filipijnen is, for all intents and purposes, een vrij land.

Er is redelijke persvrijheid, en burgers mogen hun ongenoegen uiten over de overheid en de president zonder te verwachten in de problemen te komen.

Maar … jij niet.

Als buitenlander verwacht men van je dat je je manieren houdt, en je publiekelijk niet negatief uitlaat over de overheid.

Dus geen grote Facebook posts zitten schrijven over hoe debiel de president is, of wat dit of dat overheidsbureau fout doet etc.

Als je ietwat prominent bent, en veel mensen jouw bericht lezen, loop je kans dat de overheid je gewoon het land uit gooit en verband.

Denk je dat dit niet zal gebeuren?

Beroemdheden zoals Claire Danes en Alec Baldwin zijn verbannen uit de Filipijnen, gewoon wegens wat opmerkingen die ze erover hebben gemaakt.

7. Het Filipijnse visasysteem is een van de makkelijkste in de regio

Wat zonder twijfel een van de grootste voordelen van de Filipijnen is ten opzichte van omliggende landen is hun visasysteem.

De meeste buitenlanders kunnen gewoon een visa on arrival krijgen bij aankomst in het land, geldig voor 30 dagen.

Dat kan gewoon verlengd worden voor nog eens 30  dagen, en daarna kan je het voor telkens 2 tot 6 maanden (als je kinderen hebt) blijven verlengen, tot een totale periode in het land van 3 tot 5 jaar.

Daarna moet je even het land uit, en dan kan je gewoon terug en hetzelfde doen.

In mijn geval betekent dit dus dat ik tweemaal per jaar naar het immigratiebureau moet gaan (5 minuten van waar ik woon), daar een uurtje verblijven, €180 betalen, en ik ben terug goed voor een halfjaar.

Erg eenvoudig en efficiënt.

Je zou kunnen trouwen en dit slechts om het jaar moeten doen, maar die jaarlijkse verlengingsprocedure duurt voor zover ik weet een pak langer dan een uurtje.

En natuurlijk weegt dit niet op tegen alle nadelen die trouwen met zich meebrengt.

8. De Filipijnen is ladyboy-land

Er zijn enorm veel ladyboys in de Filipijnen: homoseksuelen die valse borsten hebben, lang haar, en eerlijk gezegd in veel gevallen echt aantrekkelijk zijn – tot je bedenkt dat er nog een penis is, uiteraard.

Op datingsites en –apps zoals Tinder zal je die vaak tegenkomen, en meestal vermelden ze het wel … maar je zal niet de eerste zijn die op date gaat met een knappe Filipina, tussen de lakens belandt, en een klein extraatje ontdekt.

Voor elk wat wils …  en kontneuken is ook leuk.

9. Anticonceptie is onbekend, onbemind

De Filipijnen is een katholiek land, en ze nemen dit een pak serieuzer op dan je zou denken in de 21ste eeuw.

Dit uit zich in vrij vervelende dingen zoals het feit dat de grote meerderheid van Filipijnse vrouwen nog nooit van anticonceptiepillen heeft gehoord, laat staan dit regelmatig neemt.

En condooms worden ook niet vaak gebruikt, vandaar de vele alleenstaande moeders.

Als je graag en veel met vrouwen neukt, zou ik je dus aanraden om altijd zelf condooms mee te brengen, en als je een vriendin hebt – koop ze anticonceptiepillen.

Want uiteraard is abortus nog een pak illegaler.

Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is en niet veel voorvalt, want uiteraard zijn er altijd manieren, zoals bijvoorbeeld naar een provincie gaan en daar een oude vrouw betalen om hard op je onderbuik te duwen tot je begint te bloeden.

Wat ook veel voorvalt in dit land is dat tienermeisjes hun baby’s gewoon ergens in de jungle, in de rivier of een riool dumpen. 

Jaja, super veilig en totaal niet debiel en met een averechts effect, zo’n anti-anticonceptiebeleid.

10. De Filipijnen is de beste plek voor een seksvakantie

Wanneer mensen denken aan een seksvakantie, denken ze wellicht aan zuidoost Azië, en meestal komen landen zoals Thailand en de Filipijnen prominent naar voren.

Thailand heeft veel voordelen, maar naar mijn mening is de Filipijnen de beste optie.

Ik vind de meisjes aantrekkelijker, en ze spreken Engels, wat communicatie en onderhandelen over de prijs en over je specifieke fetish een pak makkelijker maakt.

Filipijnse vrouwen zijn niet voor iedereen, maar kijk eens naar de volgende afbeeldingen van echte vrouwen die je kan vinden in een seksvakantie hier:

Niet slecht, toch?

Als je trouwens interesse hebt in een seksvakantie in Manila, bekijk dan eens Serenity Sex Vacation en ik regel het voor jou.